نحوه برخورد پزشکان با تب بدون كانون در كودكان با دامنه سني 36-3 ماه بستری در بيمارستان شهيد مدني شهر خرم آباد

چکیده

مقدمه: تب بدون کانون تبی است که در معاینه و شرح حال کانونی برای عفونت یافت نمی­شود ولی تست های آزمایشگاهی، موید تشخیص هستند. تب های بدون کانون اغلب به دلیل باکتریمی گذرا بوده و نیاز به درمان خاصی ندارد. هدف از انجام این طرح تعیین نحوه برخورد با کودکان دارای تب بدون کانون بوده است.                        

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی و مبتنی بر اطلاعات بیمارستانی، 95 کودک 3 تا 36 ماهه با تشخیص اولیه تب  که در بیمارستان شهید مدنی خرم آباد بستری شده بودند و در معاینه و شرح حال، کانونی برای عفونت نداشتند؛ از طریق مطالعه پرونده های ثبت شده در بایگانی طی یک دوره پنج ساله از 1382 تا 1386  و تکمیل سوالات طراحی شده در پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات از طریق آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.     

یافته ها: 8/95 درصد گروه سنی زیر 12 ماه و 5/38 درصد در گروه سنی 36-24 ماه سفتریاکسون دریافت کرده بودند. تنها در 60 درصد کودکان مراجعه کننده معاینات روزانه انجام شده بود. برای 100 درصد کودکانی که حال عمومی خوبی نداشتند هنگام ترخیص دارو تجویز شده بود.3/87 درصد کودکانی که حال عمومی مساعدی داشتند و نیز دارو تجویز شده بود. در 9/23 درصد کودکانی که دمای زیر 39 درجه سانتیگراد و کشت خون منفی داشتند تجویز آنتی بیوتیک همچنان ادامه یافته بود. در 9/42 درصد کودکان تب دار بد حال با دمای بیشتر از 39 درجه سانتیگراد پونکسیون کمری انجام نشده بود.

نتیجه گیری:  نحوه برخورد با کودکان تب دار احتمال افزایش هزینه ها، ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی و عدم تشخیص صحیح و درمان مننژیت را با مشکل مواجه می کند و لزوم تجدید نظر در این مورد ضروری به نظر می رسد.

واژه های کلیدی: تب بدون کانون، باکتریمی، خرم آباد، کودکان