بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان شناختی در بیماران سندروم افتادگی دریچه میترال

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان­شناختی در بیماران سندروم افتادگی دریچه میترال انجام شد.

مواد و روش­ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سندروم افتادگی دریچه میترال در شهر مشهد بود که به درمانگاه روان­شناسی بالینی دانشگاه فردوسی و بیمارستان‏های امام رضا(ع) و قائم(عج) شهر مشهد مراجعه کرده بودند که از میان داوطلبان تعداد 16 نفر پس از مصاحبه و غربال اولیه با روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش­نامه‏های وحشت­زدگی آلبانی، خستگی کراپ و اضطراب منتشر (GAD-7) بود و داده‏های به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS  نسخه 21 و آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه تحلیل گردید.

يافته­ها:  نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان­شناختی مؤثر بود (01/0P<).

بحث و نتيجه­گيري:  رویکرد رفتاردرمانی دیالکتیکی زمینه ساز بهبود سلامت روان­شناختی این بیماران شد.