بررسی فراوانی و علل آسیب های شغلی ناشی از نیدل استیک در بین پرستاران بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد در سال 1399

چکیده

مقدمه: نیدل استیک شدن یکی از مشکلاتی است که کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی به ویژه پرستاران با آن مواجه هستند. با توجه به اهمیت این موضوع هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان فراوانی و علل آسیب نیدل استیک در بین پرستاران می­باشد.

مواد و روش­ها: این پژوهش مطالعه مقطعی- تحلیلی بود و جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان­های آموزشی شهر خرم آباد در سال 1399 تشکیل دادند. ابزار جمع­آوری اطلاعات پرسش­نامه­ای شامل دو بخش اصلی بود. بخش نخست در زمینه مشخصات دموگرافیک و بخش دوم شامل سؤالات تخصصی درباره نیدل استیک بود. برای تحلیل داده­ها از نرم افزار SPSS نسخه 15 وآزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد.

يافته­ها: دراین مطالعه بصورت تصادفی ساده 380پرستار از کل  بیمارستان­های آموزشی شهر خرم­آباد انتخاب شدند.  از کل 380 نمونه، 204 پرستار (7/53%) نیدل استیک شده بودند و 176 نفر (3/46%) نیدل استیک نداشتند، 301 نفر (2/79%) زن و 79 نفر (8/20%) مرد بودند. 194 نفر (52%) بین 20-30 سال، 142 نفر (1/38%) بین 30-40 سال و 37 نفر (9/9%) بالای 40 سال سن داشتند. به لحاظ آماری نتایج نشان داد که همبستگی معناداری بین نوبت کاری و نیدل استیک شدن (003/0=P)، سابقه کار و نیدل استیک شدن (027/0= P) و بخش محل خدمت و نیدل استیک شدن (015/0=P) وجود دارد. نتایج نشان داد که همبستگی معناداری بین جنسیت، سن، بیمارستان محل خدمت، تحصیلات و نیدل استیک شدن وجود ندارد.

بحث و نتيجه­گيري: با توجه به این که در کشور ما به دلایل مختلف استفاده از ابزار و روش­های جدید تزریق رایج نیست لذا کوشش برای تغییر رفتار شغلی پرستاران باید با تأکید بیشتری انجام گیرد.