تأثیر پيش آماده سازي قلبی با تمرينات تناوبي شديد بر MDA، SOD و GPX میوکارد به دنبال القای سکته قلبی حاد در موش های صحرایی نر

چکیده

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پيش آماده­سازي قلبي با تمرين تناوبي شديد بر آنزیم­های MDA ،SOD   و  GPX به دنبال سکته قلبی حاد در موش­هاي صحرايي نر است.

مواد و روش­ها: بر اساس این هدف، 20 سر موش 8 هفته­ای نر با نژاد ویستار (با میانگین وزنی 1/5 ± 41/224 گرم) به 4 گروه کنترل، تمرین، سکته و سکته-تمرین تقسیم شدند. گروه­های تمرینی به دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش پرداختند. بخش اول، سه روز تمرین هر روز دو جلسه و هر جلسه شامل 4 تناوب شدید دو دقیقه­ای با سرعت 35 تا 40 متر بر دقیقه  که بین هر تناوب، یک وهله استراحت فعال 2 دقیقه­ای در نظر گرفته شد. در بخش دوم، دو روز تمرین، هر روز دو جلسه تمرینی حاوی 4 تناوب فعالیت شدید 2 دقیقه­ای  و 3 تناوب استراحت فعال 2 دقیقه­ای بود. بخش سوم، در سه روز تمرینی شامل 5 تناوب شدید  و 4 تناوب استراحت فعال  بود. بخش چهارم، شامل دو روز تمرینی  با شدتی مشابه بخش سوم، امّا با افزایش یک تناوب فعالیت و استراحت فعال در هر جلسه همراه بود.

يافته­ها: آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که دو هفته تمرین تناوبی شدید اگرچه موجب کاهش ناحیه انفارکته قلب موش­ها می­شود، امّا تغییرات معنی­داری در MDA، SOD و GPx به دنبال انفارکتوس میوکارد حاد بین گروه­های سکته-تمرین و سکته ایجاد نمی­کند.

بحث و نتيجه­گيري:  تمرینات ورزشی تناوبی شدید موجب کاهش آسیب بافتی قلب در انفارکتوس می­شود و این کاهش مستقل از  تغییرات عوامل  اکسایشی و ضد اکسایشی اتفاق می­افتد.